Binnenkort gaat de politie opnieuw in de buurt van Geldrop zoeken naar het lichaam van de in 1993 verdwenen studente Tanja Groen. En dat heeft alles te maken met de inmiddels overleden crimineel Wim S., misschien wel de grootste seriemoordenaar die Nederland ooit gekend heeft.
“Ik kan er niet meer mee leven”
Veertig jaar geleden stormde S. opeens het politiebureau van Geldrop binnen. Rechercheur Cor van Hout heeft nachtdienst en herkent hem meteen. “Ik kan er niet meer mee leven, ik kan het niet. Ik moet het vertellen”, schreeuwt ‘Wimke’. ” S. wordt op dat moment al jaren verdacht van de verdwijning van verschillende vrouwen uit de regio. Staat hij misschien op het punt te breken? Van Hout probeert hem aan het praten te krijgen, maar S. schudt met zijn hoofd: “Strabrecht, Strabrecht. De heide…” Is hij van plan om te vertellen waar hij zijn slachtoffers heeft begraven? “Ik kan het niet zeggen, ik kan het niet”, blijft hij herhalen. Na een kwartier staat hij op en beent hij weg.
Ruim veertig jaar later moet Van Hout opeens weer aan het moment denken. Hij leest in de kracht over de zoektocht naar Tanja Groen; de politie gaat dit jaar in Geldrop op zoek naar haar lichaam, hoogstwaarschijnlijk door de link met Wim S. De oud-rechercheur is behoorlijk gefrustreerd: “Wimke stond op het punt om te breken. Hij kon niet leven met zijn geheimen, maar hij kon er ook niet over vertellen. Iets hield hem tegen. S. is altijd in mijn aandacht gebleven. Het is de grootste teleurstelling uit mijn loopbaan.”
Tanja Groen
S. werd veroordeeld voor de moord op Rienja Shewpersadsingh (35), maar in de bajes biechtte hij in gesprek met medegedetineerde Pieter Knabben veel méér op, al noemde hij geen namen. Aan de hand van de omschrijvingen zou hij in ieder geval hebben verteld over Shewpersadsingh, Anne van der Groen-Heijligers, Henny Maas én Tanja Groen. “Hij vertelde dat hij in totaal elf mensen heeft omgebracht”, aldus Knabben. Specifieke namen noemde hij dus niet… “Maar hij vertelde bijvoorbeeld over een vrouw van wie de baby alleen achterbleef en waar hij als klusjesman was geweest. Dat was zijn eerste moord. Hij heeft haar begraven ergens op de Strabrechtse Heide. Dat natuurgebied kende hij op zijn duimpje.”
Oud-rechercheur Jan Gruijters deed onderzoek naar de verdwijning van Groen en vertelt: “We geloofden bij de recherche wel dat hij achter de verdwijning van Anne van der Groen-Heijligers en Henny Maas zat. Bij Tanja Groen had ik die overtuiging minder. De enige echte aanwijzing daarvoor is de verklaring van Pieter Knabben. Maar ik sluit niet uit dat Wim in de bajes flink heeft zitten opscheppen. Zo van: ken jij mij niet? Ik heb die en die vrouwen vermoord.”
‘Grootste seriemoordenaar van Nederland’
Voormalig officier van justitie Jan Regelink, de man die S. achter de tralies kreeg, gelooft heilig dat Wim achter meer moorden zit: “Intuïtief voelden we dat wel aan. In potentie is S. misschien wel de grootste seriemoordenaar die Nederland ooit heeft gekend. Qua persoonlijkheid houd ik dat zeker voor mogelijk. Psychologisch past hij in het plaatje van een seriemoordenaar.” Van Hout is het daar roerend mee eens: “Daar twijfel ik niet aan, ik denk dat Wim achter meerdere moorden zit.”
Hij wil nog één ultieme poging doen, bij de weduwe van S., die nog in leven is: “Ik heb mij bij de politie opgeworpen om met haar in gesprek te gaan. Ik ken haar, we hadden een goede band. Zij is een eerlijke, zorgzame vrouw. Voor de nabestaanden van de vermiste vrouwen wil ik kijken wat zij, misschien wel onbewust, weet over waar de lichamen liggen begraven.”
Meer weten over de verdwijning van Tanja Groen? Lees ons dossier!
