De nieuwste truecrimedocu op Netflix heet Memories of a Murderer: The Nilsen Tapes en gaat over de Britse seriemoordenaar Dennis Nilsen. Wat gebeurde er echter met de killer na zijn arrestatie, en is hij anno 2021 nog in leven?
Ontbinding, stank en maden
In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw vermoordde Nilsen, een Schot woonachtig in Londen, minstens twaalf jongens en jongvolwassenen. De seriemoordenaar koos enkel en alleen kwetsbare jonge mannen uit, die hij met de nodige smoezen naar zijn huis lokte. Aldaar verdronk of wurgde hij zijn slachtoffers. Vervolgens verrichtte Nilsen vaak seksuele daden met hun ontzielde lichamen, die hij lange tijd bewaarde. Toen dat moeilijkheden opleverde (ontbinding, stank, maden) hakte hij de stoffelijke overschotten in stukken, waarna hij de resten door zijn toilet spoelde.
In 1983 kwam de politie de Schot eigenlijk per toeval op het spoor, door ontstoppingsproblemen. Er werd een loodgietersbedrijf ingeschakeld, dat een schokkende ontdekking deed: er werden menselijke resten aangetroffen in de afvoerbuis van de woning van Nilsen. Onderzoek in zijn appartement alsmede zijn vorige huis bracht vervolgens nóg meer gruwelijkheden aan het licht (denk aan een hoofd in een pan op het fornuis), waarna de moordenaar ingerekend werd.
Verminderde toerekeningsvatbaarheid
Op 11 februari 1983 werd Nilsen in staat van beschuldiging gesteld voor de moord op Stephen Sinclair. Hij werd vastgezet in de gevangenis HMP Brixton en na aanvullend onderzoek kwamen daar nog vijf moorden en twee keer poging tot moord bij. Op 26 mei verscheen de Schot voor het eerst voor de rechter in de Old Bailey (officieel de Central Criminal Court van Engeland en Wales), waar hij werd bijgestaan door strafpleiter Ronald Moss.
Aanvankelijk was Nilsen van plan om schuld te bekennen, maar op het laatste moment ontsloeg hij zijn advocaat. De moordenaar stelde Ralph Haeems aan als zijn vervanger en op aanraden van deze jurist claimde hij onschuldig te zijn op grond van verminderde toerekeningsvatbaarheid.
Aangevallen met scheermes
Wat volgde was een hoop getouwtrek in de rechtszaal, maar uiteindelijk werd de killer schuldig bevonden. Nilsen kreeg een levenslange celstraf opgelegd, met als aanbeveling dat hij ten minste 25 jaar achter de tralies zou moeten doorbrengen. Al snel werd hij overgebracht naar HMP Wormwood Scrubs, waar hij aangemerkt werd als een ‘categorie A-gevangene’. Dat betekende dat hij zijn eigen cel kreeg toegewezen, maar dat hij zich wel mocht mengen onder de andere gedetineerden.
Heel veel lol beleefde hij daar niet van, want in december 1983 viel een gevangene genaamd Albert Moffatt hem aan met een scheermes. Nilsen liep diepe sneeën op in zijn gezicht en borst en had 83 hechtingen nodig. De Schot werd daarna achtereenvolgens naar HMP Parkhurst en HMP Wakefield getransporteerd en in die laatste gevangenis verbleef hij tot 1990. Vervolgens kreeg hij een plekje in HMP Full Sutton, een gevangenis voor kwetsbare gedetineerden.
Bloedprop
In 1993 werd Nilsen vastgezet in HMP Whitemoord en in 1994 kreeg hij een zogenaamde ‘whole-life tariff’ opgelegd, wat betekende dat hij niet vervroegd vrij zou komen. De moordenaar accepteerde die beslissing en in 2003 werd hij getransporteerd naar HMP Full Sutton. Daar sleet Nilsen zijn dagen door in de workshop van de gevangenis te werken, waar hij boeken vertaalde naar braille. Ook schreef en las hij veel, waarnaast hij schilderde en muziekstukken componeerde. Daarnaast wisselde hij brieven uit met penvrienden.
Op 10 mei 2018 werd Nilsen met loeiende sirenes naar het ziekenhuis van York vervoerd, nadat hij geklaagd had over ernstige buikpijn. Onderzoek door medische professionals wees uit dat hij met een aneurysma in zijn aorta kampte, waaraan hij geopereerd moest worden. De schade werd hersteld, zo leek het aanvankelijk, maar er was een complicatie; een bloedprop. Daaraan overleed Nilsen uiteindelijk op 12 mei.
