Op 9 december 2010 verdween Elke Wevers, een 32-jarige vrouw uit Neeroeteren (Belgisch Limburg), zonder ook maar één spoor achter te laten. Anno 2021, meer dan tien jaar later, tast de politie nog steeds in het duister over wat er precies met Elke is gebeurd…
Op de ochtend van 9 december is het ‘Siberisch’ koud in Limburg. Normaal gesproken neemt Elke de fiets om naar het ziekenhuis van Maaseik te rijden, waar ze werkt als directieassistente. Maar vandaag zal ze meeliften met haar collega Johan. In de podcast ‘Wáár is Elke Wevers? Het mysterie uitgespit’ van Het Belang van Limburg doet hij zijn verhaal: “Elke reed wel vaker mee als het extreem slecht weer was. Er moest echt sneeuw liggen voordat ze mee wilde gaan. Dat was op die dag het geval: de fietspaden waren bedekt met sneeuw…”
Elke vroeg dus toch maar aan Johan of hij haar op wilde halen: “Die morgen voelde mijn jongste zoon zich niet goed, waardoor ik Elke een berichtje had gestuurd: kijk, ik ben iets later. Maar toen ik eenmaal bij de afgesproken plaats aankwam, was ze er niet. Ik keek op mijn mobiele telefoon en zag een berichtje van haar, dat ze zich niet goed voelde en terug naar huis was gegaan. Toen ben ik gewoon doorgereden.”
‘Johan, ik voel me niet lekker…’
Iets voor half 8 verlaat Elke haar appartement aan het Scholtesplein in Neeroeteren en wandelt ze naar een kruispunt zo’n tweehonderd meter verderop, waar collega Johan haar zou oppikken. Om 7.29 uur registreert de bewakingscamera van een winkel in de Ophovenstraat hoe Elke voorbij wandelt. Negen minuten later, om 7.38 uur, krijgt Johan een heel kort sms’je, verstuurd op het toestel van Elke: ‘Johan, het gaat me niet, ik ga terug, rij maar door.’ Eén zinnetje en meteen het laatste teken van leven, want kort daarna wordt haar mobiele telefoon uitgeschakeld. Sindsdien is er geen enkel spoor meer van Elke Wevers. Haar vriend Tom is de eerste die aan de bel trekt: hij belt de ouders (René en Elza) van Elke om te vragen of ze misschien daar is, maar als het antwoord negatief is wordt de politie gecontacteerd.
Die denkt aanvankelijk dat collega Johan mogelijk iets van doen heeft en brengt hem een bezoekje, waarbij zijn auto in beslag genomen wordt voor sporenonderzoek. Dat levert niets op, waarna de aandacht verlegd wordt naar vriend Tom, vanaf dan Tom H. Hij werd opgepakt door de politie en zijn appartement werd grondig onderzocht. Volgens het Belgische medium VTM hield het Openbaar Ministerie er rekening mee dat hij Elke had vermoord, waarna hij zich ontdaan zou hebben van haar stoffelijk overschot in de verbrandingsoven van het ziekenhuis waar de twee werkten. Daar konden de autoriteiten echter geen bewijs van vinden en na twee weken voorarrest werd H. vrijgelaten.
Geesteszieke buurman
Jarenlang lag het onderzoek vervolgens stil en de vader van Wevers zei in 2015 in Het Nieuwsblad: “Op haar dossier ligt intussen een dikke laag stof. Er gebeurt amper nog iets om haar (lichaam) terug te vinden. We verwachten al lang geen doorbraak meer.” Hij wist toen niet dat de politie een nieuwe mogelijke dader op het spoor was. De voormalige buurman van Elke, Ulrich Koch, had in 2012 een bejaarde man doodgestoken (in Lapland, met dertig messteken) en zat al twee jaar vast in een psychiatrische instelling. Belgische agenten brachten hem een bezoekje, maar hij ontkende in alle toonaarden ook maar iets te maken te hebben met de verdwijningszaak.
“Wij weten wie Elke vermoord heeft”
In het hier en nu, in 2021, is de zaak nog steeds niet opgelost. Elkes ouders denken desondanks wel te weten wat er gebeurd is. Volgens hen is ze na het versturen van het sms’je aan haar collega Johan terug naar huis gelopen, waar ze in de kelder van haar appartementencomplex om het leven is gebracht door de buurman. Die zou zich vervolgens ontdaan hebben van het lichaam in Frankrijk. René en Elza wevers sloegen een paar maanden geleden nog een hartenkreet: “Wij weten wie Elke vermoord heeft, maar het lijkt wel alsof niemand het wíl onderzoeken…”
